annem..

bugün 24.gün..
hayatımdan, annem canım bitanemin gittiği 24.gün..
sadece yaşayanın anlayabildiği, o boşluk..
...
annem benim,
gittiğine inanmıyorum, 
bir daha "aslan kızım" demeyeceğine,
her sıkıştığımda telefonun diğer ucunda olmayacağına,
herkesten iyi anladığın sesimi sana duyuramayacağıma,
....
"geçmiyo bu acı" diyolar..
geçer mi hiç? 
yerine koyabileceğin ne var ki? 
onun gibi seven, bakan, tutan, anlayan, düşünen, yapan.. neyi koycan yerine de geçicek bu acı..?
"alışcan" diyolar..
alışcaz..
..
evladın hayatından, "anne" lafının eksilmesi çok başkaymış..
anne..
canım..
bitanem..
seni şimdiden çok ama yanına gelcek kadar çok özlüyorum..
çok..
neyseki seni çok sevebildiğimi, hep söyleyebildim..
bunu duyarak melek oldun..
..
içimdekileri yazsam yazsam bitmez, boşluğumu sana anlatıyorum annem..
duyarsın diye..
hepsini yazcam bigün, kitabım sana olcak..
"oya" olcak..
..
her yaptığını iyi ki yapmışsın..
iyi ki yaşatmışsın,
iyi ki hep olmuşsun..
melek annem..
seni çok seviyorum, bitanem..
dünyanın EN iyi annesi..

sen hep,yazılarına müzik ekle derdin..
senin yazını, çok sevdiğin şarkıyla okusun herkes..
.....
...